Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έδειχνα μια ιδιαίτερη έφεση στο χορό.. Δοκίμασα, αν όχι όλα τα είδη, τουλάχιστον τα περισσότερα. Το flamenco είναι ένας χορός όμως που μου είχε ξεφύγει, παρά το γεγονός ότι συνδέεται άρρηκτα και με την βασική ειδικότητά μου. Ανάμεσα λοιπόν, στις καινούριες δραστηριότητές και αλλαγές αυτής της χρονιάς, (γιατί για μένα και για όλους τους εκπαιδευτικούς η χρονιά αλλάζει τον Σεπτέμβρη και όχι τον Ιανουάριο) τις οποίες και με τον καιρό θα σας παρουσιάζω, έβαλα και το flamenco! Πραγματικά για 'σας, που αγαπάτε τον χορό, οφείλετε τουλάχιστον μια φορά να το δοκιμάσετε! Η αίσθηση της δυναμικής και ταυτόχρονα του αισθησιασμού που σου προκαλεί αυτός ο χορός είναι ανεπανάληπτη! Σας έχω εδώ λοιπόν κάποιες πληροφορίες...
Το φλαμένκο ενσωματώνει μια σύνθετη μουσική και πολιτισμική παράδοση. Προήλθε αρχικά από την περιφέρεια της Ανδαλουσίας, όπου αναπτύχθηκε σαν ξεχωριστή υποκουλτούρα με κέντρα τη Σεβίλλη, το Κάδιξ και τη Μάλαγα, στη συνέχεια όμως εξελίχτηκε σε χαρακτηριστικό κομμάτι του πολιτισμού ολόκληρης της Ισπανίας, ενσωματώνοντας και μετασχηματίζοντας λαϊκά μουσικά στοιχεία σε διαφοροποιημένες μουσικές φόρμες και από άλλες περιφέρειες, όπως η Μούρθια κι η Εξτρεμαδούρα.
Είναι γενικότερα παραδεκτό ότι το φλαμένκο δημιουργήθηκε από τη μοναδική συνύπαρξη και μείξη της αραβικής, ανδαλουσιανής, σεφαρδιτικής καιτσιγγάνικης κουλτούρας στην περιοχή της Ανδαλουσίας πριν και μετά τη Ρεκονκίστα (Ανακατάληψη), την ιστορική δηλαδή περίοδο κατά την οποία οι Χριστιανοί βασιλιάδες ανακατέκτησαν την Ισπανία από τους Μουσουλμάνους. Χαρακτηριστικό μουσικό όργανο είναι η κιθάρα φλαμένκο.
Το 2010 η ΟΥΝΕΣΚΟ συμπεριέλαβε το φλαμένκο στον Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας ύστερα από σχετική αίτηση της Ισπανίας.
Το φλαμένκο αναδύθηκε από τα κατώτερα κοινωνικά επίπεδα της Ανδαλουσίας κι έτσι του εξέλιπε το καλλιτεχνικό κύρος των μορφών τέχνης που αναπτύσσονταν και ήταν δημοφιλή εκείνη την περίοδο στη μεσαία και ανώτερη κοινωνική τάξη. Τα τραγούδια τους είναι κυρίως αυτοσχεδιασμοί που αποτυπώνουν τις διάφορες δυσκολίες που πέρασε ο λαός τους κατά τη διάρκεια των αιώνων[3]. Βασικό στοιχείο της καλλιτεχνικής του μορφής αποτέλεσαν οι Τσιγγάνοι της Ισπανίας[4], των οποίων η παράδοση ήταν προφορική, συνεπώς τα παραδοσιακά τους τραγούδια περνούσαν από γενιά σε γενιά μέσω των μουσικών τους ερμηνειών στην τοπική κοινότητα.
Στα τέλη του 18ου αιώνα, το φλαμένκο άρχισε να παρουσιάζεται σε ταβέρνες με τη συνοδεία κιθάρας, ενώ σύντομα προστέθηκε και ο χορευτής ή η χορεύτρια (ballaor/ballaora). Υπήρχαν επίσης άτομα που έδιναν το ρυθμό είτε με παλαμάκια είτε με χτύπημα των δαχτύλων, ενώ βασικό συστατικό του χορού φλαμένκο αποτελεί ο ήχος από τα πόδια των χορευτών (soniquete) και ο κοφτός βηματισμός τους (zapateado). Ο γυναικείος χορός αναδεικνύει τη χάρη του σώματος και των χεριών.
Αρχικό και κύριο στοιχείο του Φλαμένκο ήταν το τραγούδι και όχι ο χορός, σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση. Τα τραγούδια αυτά ακολουθούν αυστηρούς μουσικούς και ποιητικούς κανόνες, ενώ οι στίχοι τους (coplas) μπορούν να αποτελέσουν και μόνοι τους ξεχωριστά ποιήματα, το στυλ των οποίων μιμήθηκαν συχνά Ανδαλουσιανοί ποιητές, όπως οΦεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Και κλείνω λέγοντας μια φράση που μου έμεινε όταν την άκουσα, αλλά δυστυχώς δεν θυμάμαι την προέλευση της....
"Ο χορός είναι ανάγκη και δικαίωση, γιατί χορεύοντας λες, όσα θέλεις να πεις...."
πηγή πληροφοριών : wikipedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου